Het half Poolse, half Noorse quartet van Maciej Obara (1981) speelt een steeds belangrijkere rol in de hedendaagse Europese jazz scene. Hun eerste album op ECM “Unloved” (en het negende in totaal) won de Fryderyk Prize in Polen in 2018 en begin 2019 won de groep ook de BMW Jazz Awards in München. Dit tweede ECM album is vernoemd naar de Trzy Korony, een bergkam in de Pieninny bergen in Zuid Polen. Obara maakte furore met zijn debuut als leider op het album “Message from Okayo”. Hij speelde in Thomas Stanko’s “New Balladyna Quartet” maar met zijn quintet “Obara International” trok hij de meeste aandacht.

De bezetting van het Maciej Obara Quartet bestaat uit Maciej Obara op altsax, Dominik Wania op de piano, Ole Morten Vagan op contrabas en Gard Nilssen op drums. Maciej Obara heeft de Poolse componist Henryk Mikolaj Górecki nog leren kennen toen hij woonde in diens woonplaats Katowice voordat deze overleed in 2010. Op dit album staan twee versies van Górecki ’s composities “Three pieces in old style” het openingsnummer en “Little requiem for a Polish girl”. De gedragen sfeer en de klassieke uitstraling die de twee Górecki nummers kenmerken zijn grotendeels ook terug te vinden in de overige nummers die allen zijn geschreven door Maciej.

“Blue skies for Andy” begint met sereen pizzicato spel van bassist Vagan waarna Obara invalt met lange lome uithalen op de altsax, zijn spel doet denken aan het werk van labelgenoot Jan Garbarek. Ook in “Smoggy people” blijft de ingehouden sfeer intact waarin Dominik Wania excelleert op zijn klavier. Het intro van “Vang Church” is een lange solo van Obara waarin hij laat horen hoeveel expressie hij kan leggen in zijn spel, waarna de rest van het gezelschap invalt en er zich een spannend muzikaal landschap ontrolt met wederom fraai basspel van Vagan.

“Three Crowns” zet in met een krachtige solo van slagwerker Gard Nilssen waar na de bergtoppen uit de titel letterlijk worden bereikt door het krachtige spel van Obara in een lange solo compleet met circular breathing, mijn inziens het beste nummer op dit sublieme album. Of het zou de afsluiter “Mr. S” moeten zijn, een eerbetoon aan de Poolse trompettist Thomas Stanko (1942 – 2018), een van de eersten die in Europa de free jazz introduceerde. Zowel Maciej Obara als Dominik Wania hebben gespeeld in een van de groepen van Stanko, het was de eerste keer dat ze met elkaar speelden. Dat schept een band en dat is goed te horen in dit hartveroverende eerbetoon, de gevoelvolle klanken van de alt van Obara gaan hier een innige relatie aan met het strelend zachte piano geluid van Wania, een lust voor het oor!

Jan van Leersum